Fleetwood Mac Special op RTV Seaport

Fleetwood Mac Special op RTV Seaport

Door Richard van Dorp

Op 18 april 2023 presenteren Richard van Dorp en Chris Schrijver van 19 tot 23 uur de Fleetwood Mac Special op RTV Seaport. Luister mee via 107,8 FM.

Chris neemt de luisteraars twee uur lang mee naar de muziek uit het prille begin van Peter Green’s Fleetwood Mac afgewisseld met achtergond informatie. Richard zal de demo’s, rare versions en maxi singles draaien. Als afsluiter van deze special kan je van 23 tot 00 uur luisteren naar het laatste concert dat Fleetwood Mac gaf op 12 november 2019 in het Rogers Place in Edmonton, Alberta, Canada.

De show zat bomvol hits en zorgde hiermee voor een waardige afsluiter. Dat Fleetwood Mac een knaller van een show kon neerzetten wisten we allemaal. En dit optreden zorgde dan ook bij veel mensen voor kippenvel en magische momenten. Het moment dat Stevie Nicks Landslide inzette was een van die momenten. Een show met veel hoogtepunten die laat zien dat ervaring op het podium (59 jaar!) zijn vruchten afwerpt.

Fleetwood Mac werd in 1967 opgericht door Peter Green (zang, gitaar en mondharmonica) en bestond naast Green oorspronkelijk uit Mick Fleetwood (drums), Jeremy Spencer (gitaar) en Bob Brunning (bas).

Peter Green had in 1966 al eens met Mick Fleetwood samen gespeeld in Shotgun Express, een R&B-band waarin ook Rod Stewart de zang voor zijn rekening nam. In hetzelfde jaar verliet Green deze band om vervolgens Eric Clapton te vervangen in John Mayhall’s Blues Breakers, hier was toen John McVie de basgitarist. Mick Fleetwood voegde zich begin 1967 ook bij de John Mayall’s Blues Breakers. In hetzelfde jaar nog stapten Peter Green, Mick Fleetwood en John McVie uit deze band om vervolgens samen een nieuwe band op te richten.

Er werd als bandnaam gekozen voor Fleetwood Mac, dat een samentrekking is van de achternamen Fleetwood en M(a)cVie. Korte tijd na de oprichting kwam via een advertie in de krant zanger, slide-gitaris en toetsenist Jeremy Spencer de groep versterken. Later kwam via dezelfde advertentie een tijdelijk bassist, Bob Brunning. Hij werd in 1967 definitief vervangen door John McVie. Aanvankelijk was het repertoire van de band blues, maar het geluid van de band verandere al snel nadat de band in 1968 nogmaals werd uitgebreid, ditmaal met gitaris en zanger Danny Kirwan.

De band kreeg Europese bekendheid. De bekendste songs tot dan toe waren Black magic woman (later gecoverd door Santana), Need your love so bad en Albatross. Die laatste was een nummer 1-hit in Groot-Brittannië en haalde in Nederland de tweede plaats. Albatross leidde begin 1969 een verandering van stijl in met een reeks rocksingles: het introspectieve Man of the world, de grote hit Oh well (part 1( en The green manalishi. Met het album Then Play On werd Fleetwood Mac een rockgroep. Het album is een voorbeeld van de veelzijdige muzikaliteit waartoe de band in staat was. Er staan ballads op, die worden afgewisseld met stevige rocknummers.

In 1970 verliet Peter Green onverwacht de band. Toen ze naar Amerika moesten voor een volgende tournee, werd John McVie’s vrouw Christine gevraagd om als toetsenist de band te komen verterken. Christine McVie had al eerder onder haar eigen naam Christine Perfect als gastmuzikante meegespeeld en als leadsinger van de groep Chicken Shack had zij een hit gehad met I’d Rather Go Blind, ook was zij door Melody Maker uitgeroepen tot beste zangeres van 1969.

Jeremy Spencer verliet in 1971 de band. Na aankomst in Los Angeles waar de band moest optreden, verliet hij het hotel waar de bandleden logeerde en was vervolgens drie dagen vermist. Later bleek dat hij zich had aangesloten bij de sekte Children of God. Bij de optredens werd hij opvallend genoeg vervangen door Peter Green. Jeremy Spencer’s definitieve vervanger werd gitarist Bob Welch. En afgezien van de twee naamgevers van de band, Fleetwood en McVie, had Fleetwood Mac nog maar bar weinig te maken met de bluesband uit de jaren ’60. Voortaan richtte Fleetwood Mack zich meer op de popmuziek, met regelmatige bezettingswisselingen.

Eind 1974 vond Mick Fleetwood een nieuwe geschikte gitarist in Lindsey Buckingham, maar hij was alleen bereid tot de band toe te treden als zijn toenmalige vriendin Stevie Nicks ook tot de band mocht toetreden. Met de twee nieuwe bandleden kreeg Fleetwood Mac een belangrijke impust. Er werd een titelloos album opgenomen en dat werd de doorbraak van de band.

Het volgende album Rumours uit 1977, met onder andere de hits Go your own way en Dreams had een enorm commercieel succes en was tot Michael Jackson’s Thriller het best verkochte album aller tijden.

De volgende albums, de experimentele dubbel-elpee Tusk (1979) en Mirage (1982) verkochten goed, maar het gigantische verkoopsucces van Rumours kon niet worden geëvenaard.

In 1987 verscheen Tango In The Night, een album waar twee jaar aan werd gewerkt. Dit album was een groot commercieel succes, er werden zes singles vanaf gehaald waaronder Big love, Little lies en Everywhere.