Concert Diana Ross & The Supremes in de Flashback Party Special

Concert Diana Ross & The Supremes in de Flashback Party Special

Op dinsdagavond 28 maart 2023 van 20 tot 21 uur kan je in de Flashback Party Special luisteren naar een concert van Diana Ross & The Supremes dat live is opgenomen in Amsterdam in 1968. Luister mee via 107,8 FM.  

The Supremes was een Amerikaanse band die bij vele liefhebbers van Soul-muziek enorm populair was. De band was tevens één van de boegbeelden van het Motown-geluid in de jaren zestig en zeventig. 

The Supremes begonnen in 1959 als een dames-kwartet onder de naam The Primettes, met Florence Ballard die de oprichtster van de groep was, Mary Wilson, Betty McGlown en Diana Ross. Alle vier de dames waren opgegroeid in de Brewster-Douglas Housing Projects dat een groot flatcomplex was in het Oosten van de strad Detroit. The Primettes waren in eerste instantie een zustergroep van The Primes, waarin de latere Temptations zanger Eddie Kendricks zat. 

Tijdens deze periode zongen de dames meestal in clubs en op talentenjachten. Diana Ross vroeg op een dag aan haar buurjongen Smokie Robinson of zij auditie mochten gaan doen bij het toen snel opkomende platenmaatschappij Motown Records. De eigenaar van de platenmaatschappij vond echter dat de dames nog veel te jong waren en eerst hun school moesten gaan afmaken. Niet veel later mochten ze voor de platenmaatschappij Lu Pine Records het nummer Tears of Sorrow opnemen, dat helaas flopte. 

Betty McGlown verliet de groep in 1960 en werd vervangen door Barbara Martin. De dames waren vrijwel iedere dag na school rond de Mowtown studio te vinden. Uiteindelijk ging de eigenaar van Motown toch overstag en liet hun achtergrond zingen en handklappen voor artiesten als Marvin Gaye en Mary Wells. 

In 1961 bood Motown hun eindelijk een contract aan, op voorwaarde dat ze de naam van de groep gingen veranderen. Oprichtster Florence Ballard koos voor The Supremes. Tussen 1961 en 1963 namen The Supremes enkele singles op. Geen van deze singles haalde de Amerikaanse Top 40 en in 1962 verliet Barbara Martin de groep, de ghroep ging nu verder als een trio. 

Eind 1963 bereikte de single When The Lovelight Starts Shining Through His Eyes de American Billboard Hot 100 en kwam op nummer 23. Dit was het begin van een lange reeks van hits. In 1964 werden The Supremes gevraagd of hun het nummer Where Did Our Love Go wilden opnemen, dat was geweigerd door Motown’s top-damesgroep The Marvelettes. Eerst wilde The Supremes geen afdankertje van een andere groep inzingen, maar ze werden overgehaald door de schrijvers. Inmiddels had de eigenaar van Motown Diana Ross als leadsinger gekozen, Florence Ballard en Mary Wilson werden de achtergrondzangeressen.Tijdens een tour schoot het nummer naar de eerste plaats in de American Billboard Hot 100 en het succes steeg, The Supremes scoorde in deze nieuwe volgorde meteen vier volgende hits. 

Alle deuren stonden nu open en dames werden nu ook gevraagd voor televisieprogramma’s. Na het nummer I hear a symphony in 1965 behaalden The Supremes nog eens viermaal de top van de Amerikaanse Billboard 100. 

Ondanks al het succes van de groep vond Florence Ballard dat Diana Ross door Motown werd voorgetrokken, zij voelde zichzelf en Mary Wilson aan de kant geschoven in de groep die zij immers zelf opgericht had. Mary Wilson kreeg er genoeg van om steeds maar Baby Baby te moeten zingen als achtergrond bij de solo’s van Diana Ross. Florence Ballard werd in deze periode depressief en begon buitensporig te drinken, ook werd zij veel dikker en kon ze de outfits niet meer dragen. Motown had inmiddels al een vervanger geregeld, Cindy Birdsong van Patti Labelle. In 1967 werd Florence Ballard ontslagen omdat ze vaak niet kwam opdagen.  

Na haar ontslag werd Cindy Birdsong officieel lid van The Supremes. Ook werd nu de naam van de groep veranderd in Diana Ross & The Supremes. n 1969 werd bekendgemaakt dat Diana Ross een solocarrière zou starten. Haar laatste optreden met The Supremes was in januari 1970. Tot 1977 bleven The Supremes bestaan met zangeres Jean Terrel.