Velsen opnieuw onderuit
Zonder de aanwezigheid van drie centrale verdedigers leek het voor Velsen op voorhand een lastige middag te worden, vorige week zondag in Alphen. Maar kijk aan: na een 0-0 ruststand ging het na de pauze aanvallend volledig los en koesterde Velsen in minuut 90 nog een 2-3 voorsprong. Net als vorig seizoen ging het weer fout in blessuretijd en grepen de plaatselijke Boys met 4-3 de zege. Zondag volgde het thuisduel met nieuwkomer Rohda Raalte. Net als Velsen nog puntloos en dus op zoek naar een driepunter om aansluiting te behouden. Remco van Dam en Mischa Plug waren weer van de partij en dat scheelt natuurlijk een slok op een spreekwoordelijke borrel. Rohda Raalte werd afgetekend met acht punten voorsprong kampioen in de oostelijke 1e klasse en was in het nabije verleden een hoogvlieger in de allerhoogste regionen van het amateurvoetbal.
Even leek het op een gelijkwaardig duel uit te draaien maar dat scenario duurde maar een kwartier. Toen scoorde Marc Kloosterboer met een volley na een slecht wegewerkte corner 1-0 en leek Velsen op rozen te zitten. Inzakken en op de counter toeslaan, daar weten ze in Driehuis normaliter wel raad mee. Maar Rohda Raalte rechtte de rug, schroefde het tempo op en dat resulteerde voor rust al in twee treffers. Op het half uur werd de verdediging aan flarden gecombineerd en vijf minuten voor rust was Mischa Plug net even te laat met een tackle en de toegekende strafschop werd onberispelijk ingeschoten;1-2. Ronald Dooijeweerd bracht na rust Abdelmajid Bouali in het veld en zijn aanwezigheid deed Velsen goed. Zijn strakke voorzetten van de linkerkant leverden een paar mogelijkheden op, al moet worden aangetekend dat de gasten, die elkaar gemakkelijker elkaar vonden, veel kansen onbenut lieten. Net op het moment dat 2-2 even een reële optie leek, en Velsen met man en macht met maar liefst vier spitsen de gelijkmaker wilde forceren, sloegen de gasten vijf minuten voor tijd genadeloos toe. Na een snelle counter werd het pleit beslecht en wacht Velsen nog steeds op het eerste punt na drie duels. Het middenveld van de gasten heerste en voedde keer op keer de twee snelle buitenspelers met de regelmaat van een goedlopend uurwerk.
Floris Reurts op zijn plek in Driehuis
Centrumspits Floris Reurts, op het uur vervangen, ziet echter genoeg perspectief en heeft het reuze naar zijn zin bij Velsen.’’ Dit is een gemoedelijke club waar de warmte van afstraalt. Ook de spelersgroep is van zeer goede wil. Ik rij met veel plezier een paar keer per week deze richting op vanuit Amsterdam,’’ stelt de ondernemer die de afgelopen jaren bij Swift, SDZ, WVHEDW en vorig seizoen nog bij Hoofddorp heeft geacteerd. Floris vervolgt:’’ Ik werd benaderd door Tim Groenewoud om hier te komen spelen. We kennen elkaar nog van SDZ en als ik eerlijk ben, had ik misschien wel een jaar eerder hier moeten gaan spelen. Neem bijvoorbeeld een vrijwilliger zoals tante Hannie Looij. Voor haar en al die andere vrijwilligers ga je toch alleen al door het vuur? Heerlijk om elke keer weer naar dit prachtige complex te rijden. Dat zeg ik echt uit de grond van mijn hart.’’
‘’ Ik geloof in ons team’’
Over het sportieve deel schenkt Floris Reurts klare wijn.’’ Kijk: in dit systeem is het voor mij niet echt gemakkelijk als lopende man want ik ben dan wel afhankelijk van spelers om mij heen. Toch benadruk ik het positieve. Ik ben iemand die rent, sleurt, meters maakt en slidings maakt. Bovendien zorg ik bij voorzetten dat ik er sta en er in kleun. Altijd tot het uiterste gaan en hoog druk zetten. Daarnaast ben ik een trainingsbeest die alles uit de kast wil halen. Als ik na een uur word vervangen, so be it. Alles geven, nooit opgeven, zodat je na afloop niet het gevoel hebt, dat er meer in had gezeten.’’ Floris sluit af: ‘’ Geloof mij nou: onze start had natuurlijk sportief een stuk beter gekund. Toch geloof ik in ons team. Als Daniel Zuiverloon weer vol kan spelen en met een onze goeie teamspirit, dan zie ik genoeg aanknopingspunten om stappen te zetten. Blijf ten alle tijden positief, blijf bij elkaar en haal alles uit jezelf. Meer kunnen we toch niet doen als team?’’
Hans Akkerman